Two ♡

Kurwa, poznał mnie.. Starałam się uciekać wzrokiem, ale on mnie poznał.
-Chyba mnie z kimś pomyliłeś.. -odpowiedziałam chowając twarz we włosach.
-Nie, wiem że to ty. Nie musisz przede mną udawać.. Co się z Tobą działo przez ten cały czas? Jeszcze kilka lat temu przychodziłaś do Sean'a codziennie, a od pewnego dnia nie widywałem Cię już ani razu.. Myślałam, że się pokłóciliście.. Spójrz na mnie i powiedz co się stało..
Byłam zmuszona powiedzieć mu co się stało tamtego dnia. Odwróciłam się do niego, złapałam za rękę i szybkim krokiem zaprowadziłam go do spokojniejszej części klubu. Wzięłam głęboki oddech i opowiedziałam mu o wszystkim.. Moje ręce niespokojnie się trzęsły, a oczy zapełniły słone łzy. Spojrzałam w dół i momentalnie kilka z nich spłynęło mi po policzku.
-Nie wiedziałem.. Sean nic nie mówił. To znaczy wspominał coś, że go okłamałaś, ale..
-Chwila, chwila.. Jak to ja go okłamałam? -powiedziałam podnosząc ton, wycierając łzy z policzka.
-No mówił coś, że myślał, że nie jesteś taka, że przez ten cały czas chodziło ci o jedno..
-Nie wierzę.. -opierając się o ścianę, opadłam na ziemię. -Jak on mógł..
Kieran nic nie odpowiedział. Usiadł koło mnie i przytulił mocno do swojej klatki piersiowej. Przez ten czas gdy tak siedzieliśmy myślałam o tym wszystkim.. Nagle poczułam wibracje w prawej kieszeni szortów.
Nie widziałam kto dzwonił, bo przez płacz wszystko widziałam zamazane. Przejechałam palcem po ekranie i odebrałam.
-Halo? -powiedziałam, pociągając nosem.
-Kurwa Ally gdzie ty jesteś? Szukam Cię po całym klubie! -przekrzykiwała głośną muzykę Meg.
-Zaraz wrócę.. Nie przejmuj się mną okej?
-Ale ja...
Nie pozwoliłam jej dokończyć, wyłączyłam telefon i włożyłam go z powrotem do kieszeni spodni.
-Muszę iść, Megan mnie szuka. Nie mów nic Seanowi, proszę Cię.. Nie chcę go znać! -powiedziałam prawie szepcząc..
Wstałam i ruszyłam w strone wyjścia. Poczułam tą jego zimną dłoń.
-Dlaczego? Nie chcesz mu tego wyjaśnić?
Patrzyliśmy sobie głęboko w oczy. Widziałam jak mu zależy na tym, żeby spróbować pogadać..
-To on powinien mi coś wyjaśnić jasne? -wyrwałam rękę z jego objęcia i wybiegłam do głównej części klubu. Niefortunnie wpadłam na kogoś z drinkiem.. Miałam całą mokrą koszulkę i to było wystarczająco dużo, żebym zaczęła kłótnię.
-Czy ty widzisz jak chodzisz? Oblałeś moją ulubioną koszulkę! -lekko podnosząc wzrok zauważyłam, że to on.. Stałam jak wryta. Chciałam uciec stąd jak najdalej. Ale było za późno, stałam kilka centymetrów od niego. Dookoła było pełno świetnie bawiących się ludzi.

*SEAN'S PROF*

Poznałem, że to Ally. Jej oczy poznam wszędzie. Chciałem coś powiedzieć, ale nie wiedziałem od czego zacząć.. Czy może spytać jak do tej pory sobie radziła.. a może przeprosić, że nie dawałem po sobie znaku życia. Wypuściłem powietrze, odłożyłem drinka na bar i po prostu ją przytuliłem.
Czułem jak chce się wyrwać z uścisku, że nie jest jej z tym dobrze. Ale to wszystko moja wina! Wtedy tamtej nocy, wybiegłem z klubu bo też czułem coś więcej do niej, ale nie byłem gotowy żeby jej to powiedzieć. Ten pocałunek zwalił mnie z nóg. Pięć lat się przed nią ukrywałem, pięć lat ukrywałem moje uczucie do niej.. Dopiero teraz, gdy ją przytuliłem zrozumiałem, że za długo zwlekałem z tym wszystkim.
Złapałem ją za podbródek i rzuciłem zwykłe: "Tęskniłem".
Widziałam jak nienawiść w jej oczach wzrastała. Dała mi w twarz i wybiegła z jakąś koleżanką.
Poczułem jak policzek mnie zaczął piec. Coś mi mówiło żeby za nią pobiec, ale zostałem w klubie dopijając drinka.
-Masz czego chciałeś.. -powiedział Kieran wybiegając za Ally.
Wiem, że nie postąpiłem dobrze.. Źle mi z tym, naprawdę, ale nie wierzyłem w miłość pomiędzy przyjaciółmi. Dla mnie to było jak czarna magia. Nie chciałem żeby nasza przyjaźń ucierpiała, gdyby coś poszło nie tak.. A jednak, ucierpiała! Nie wiem co mam zrobić by jej zaufanie do mnie wróciło. Byłem jedyną osobą, której mogła się zwierzyć. Od kiedy skończyła dwa lata, wychowywała ją mama.. Nie miała przyjaciół oprócz mnie. Najwyraźniej w ciągu tych kilku lat znalazła nową przyjaciółkę.. Nie chciała być sama, a ja głupi zachowałem się jak dupek.. co ja gadam, przecież nim jestem!
Nie miałem wystarczająco odwagi.. nie dzisiaj. Zostałem w klubie i patrzyłem się na bawiących się chłopaków.

*ALLY*

-Ally.. Poczekaj! -usłyszałam z daleka krzyk goniącego nas Kierana.
Nie chciałam się zatrzymywać, ale czułam opór ze strony Meg.. Złapała mnie za rękę i zatrzymała, żebym już dalej nie szła.
-Megan, ja chcę do domu rozumiesz?
Ona zachowała się jak Kieran sprzed pół godziny. Nic nie odpowiedziała i mocno mnie przytuliła. Stałyśmy tak, aż Kieran nie zbliżył się do nas wystarczająco blisko żeby dołączyć do grupowego uścisku!
-Może na to nie wygląda, ale jemu zależy.. -wyszeptał mi do ucha sapiąc ze zmęczenia.
Pomimo, że Kieran to jego brat czułam, że mogę mu się zwierzyć.. Ze wszystkiego! Był inny.
-Jestem zmęczona.. Dzisiaj już nic nie wskórasz. Przyjdź do mnie jutro to pogadamy, muszę ochłonąć. -powiedziałam zapisując swój adres w jego iPhonie. -Proszę Cię, nie mów mu że do mnie idziesz, nie pokazuj mu mojego adresu.
-Mi możesz zaufać! -kolejny uścisk z jego strony i kolejne łzy, które próbowałam powstrzymać.
-Do jutra.. -rzuciłam w jego stronę powoli oddalając się w stronę taksówki.
Całą drogę patrzyłam się w granatowe niebo pełno jaskrawych gwiazd..

"-Widzisz tą gwiazdę? -zapytał pokazując ją palcem"
-Tak, widzę ją... Dlaczego pytasz?
-Nazwę ją Ally, na twoją cześć.. Zawsze będzie Ci o mnie przypominać.. Nasza przyjaźń będzie trwała wiecznie.. -odpowiedział całując mnie w czoło. "

Wspomnienia wracały..  A w mojej głowie tłumiło się jedno, krótkie zdanie.. "Nasza przyjaźń będzie trwała wiecznie" 

____________________

Drugi rozdział! Nie wiem czy mi wyszedł, ale mam nadzieję że powiecie mi to w komentarzach!
Myślę, że rozdziały będą się pojawiać co dwa dni, w razie pytań piszcie na mojego twitter'a @DameLemon_

BIG LOVE xxxxx